رابطه نوع تعارض، سبک مدیریت تعارض و اثربخشی تیم های والیبال باشگاه های لیگ برتر کشور

تعارض، بخشی از زندگی و کار گروهی است و اگر بدرستی مدیریت نشود، در موفقیت و شکست تیم مؤثر خواهد بود. هدف از تحقیق حاضر، بررسی رابطه بین نوع تعارض (وظیفه، ارتباطی)، سبک مدیریت تعارض (همکاری، رقابتی) و اثربخشی تیم های والیبال باشگاه های لیگ برتر کشور است. به این منظور، کلیه بازیکنان و مربیان 13 تیم شرکت کننده در شانزدهمین دوره مسابقات والیبال لیگ برتر باشگاه های ایران در سال 1386 به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های معتبر نوع تعارض جین، پرسشنامه مدیریت تعارض تجسولد و همکاران و پرسشنامه اثربخشی تیمی وان در وگت و آلپر استفاده شد. برای تعیین روایی پرسشنامه از روش تعیین شاخص میانگین واریانس استخراج شده (ave) و برای تعیین پایابی آن از روش پایابی مرکب (cr) استفاده شد. نتایج با استفاده از مدل معادلات ساختاری و روش حداقل مربعات جزیی نشان داد که در تیم های والیبال لیگ برتر کشور بین تعارض وظیفه و ارتباطی رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد و هر دو نوع تعارض وظیفه و ارتباطی در اثربخشی تیمی تأثیر منفی دارند. سبک مدیریت تعارض همکاری بر روی اثربخشی تیمی از دیدگاه مربیان و بازیکنان معنی دار بوده و این سازه بر روی اثربخشی تیمی از دیدگاه مربیان و بازیکنان اثر مثبت و معنی داری دارد. همچنین سبک رقابت بر روی اثربخشی از دیدگاه مربیان تأثیری منفی داشت و بر روی اثربخشی از دیدگاه بازیکنان تأثیر معنی داری به لحاظ آماری نشان نداد.